ویرانی آسان است

دیروز  که  از یک سربالایی به سختی بالا می رفتم 

 یک جاهایی کم می آوردم  اما قرار نبود که بایستم باید حرکت می کردم و برای رسیدن به مقصد به راه خود ادامه می دادم..

بالاخره با همه سختیها به مقصد رسیدم 

هنگام بازگشت مسیر سرپایینی می شد وحرکت کردن بسیار راحتر از قبل

فکر کردم چقدر زندگی شبیه این سربالایی و سرپایینی هاست اگر جاهایی که کم می آوریم با خود بگوییم  قرار نیست بمانم باید بروم هیچ وقت در سختیها عقب نشینی نمی کنیم بلکه در دل سختیه می رویم و از آن می گذریم..

ما در سربالایی زندگی یا می رویم و می سازیم یا خسته می شویم و دست از ادامه دادن می کشیم..

در صورتی که مهم این است سازنده باشیم و زندگی رابسازیم و از همه مهمتر مراقب باشیم تا با یک عمل خطا همه چیز را خراب نکنیم..

 خراب کردن نیاز به مهارت خاصی ندارد همه چیزهای زیبا را می توان در یک چشم بر هم زدنی با یک چکش ویران کرد اما این ساختن است که زمان زیادی می برد

پارچه را نکش زمینی

تا زمانی که روی افکار مزاحم را با پارچه‌ای سفید و تر و تمییز پوشانده بودم هر چه دلم می خواست شادی و خوبی در دست و بالم بود. 

اما وقتی پارچه برداشتم پر شدم از ناشادی و نا خوبی